برای جلوگیری از خرابیهای ناشی از انبساط و انقباض ساختمان بر اثر تغییر درجه حرارت محیط خارج یا جلوگیری از انتقال بار ساختمان قدیمی مجاور به ساختمانی که جدید احداث میشود، همچنین در مواردی که ساختمان بزرگ است و از چند بلوک متصل به هم تشکیل میشود، باید به کار بردن درز انبساط در محل مناسب پیش بینی شود. حداقل فاصله ای از ساختمان با اجزای ساختمانی که باید در آن درز انبساط پیش بینی شود، به نوع ساختمان، تعداد طبقات، مصالح مصرفی و آب و هوای محل احداث بستگی دارد؛ بنابراین باید با مطالعه کافی محل اندازه آن را مهندس طراح تعیین کند. در کلیه ساختمانهای فلزی که طول آنها بیشتر از 50 متر باشد، باید در طول ساختمان درز انبساط پیش بینی کرد. این طول مربوط به ساختمانهای فلزی و بدون پوشش محافظ است که نباید از 50 متر و یا در ساختمانهایی با پوشش محافظ و در حالات خاص نباید از یک صد متر تجاوز کند. برای پوشاندن و پر کردن فواصل درز انبساط از مواردی استفاده میکنند که قابلیت ارتجاعی داشته باشد. باید دقت شود که فاصله درز انبساط به هیچ وجه با مصالح بنایی یا ملات پر نگردد. اگر در هنگام استقرار اسکلت فلزی ستونهایی که در مجاورت یک درز انبساط قرار دارند، به طور موقت به وسیله قطعات فلزی متصل شدهاند، پس از استقرار، باید این اتصالات بریده شوند تا ساختمان در محل درز انبساط به کلی از قسمت مجاور خود جدا باشد.
.
جهت مشاوره رایگان و کسب اطلاعات بیشتر لطفا با شماره های 36630710-051 و یا همراه 09155075956 تماس حاصل فرمایید. همچنین از طریق چت های آنلاین سایت می توانید اطلاعات خود را ارسال بفرمایید تا همکاران واحد فنی با شما تماس داشته باشند.
درز های ساختمانی ممکن است در حالتهای زیر اجرا شود:
الف) قرارگیری دو ساختمان بلند و کوتاه کنار هم
ب) قرارگیری دو ساختمان با دهنه های متفاوت
ج) قرار گیری ساختمان نو و قدیمی کنار یکدیگر
د) درز انبساط برای ساختمانهای طویل
توضیح:
فاصله درز انبساط نسبت به دو طرف ساختمان:
در حالت الف و ج، فونداسیون نیز درز انبساط خواهد داشت ولی حالتهای ب و د میتوان فونداسیون یک تکه در نظر گرفت زیرا نشست ساختمان در این حالتها برابر بوده و باعث ترک خوردن فونداسیون نمیشود.
برای به وجود آوردن درز انبساط در ساختمان (حالت د) راه حلهای متفاوتی وجود دارد:
کنسول دو طرفه: در این حالت، تیرها به اندازه 3/1 دهنه، کنسول میشوند و درز انبساط بین n و کنسول قرار میگیرد.
ستونهای دوبل: در این حالت، دو ساختمان کاملاً مجزا کنار هم ساخته میشود. البته فونداسیونها در محل درز انبساط مشترک خواهد بود.
تکیه گاه تیر دهنه مجاور در محل درز انبساط مشترک است.
تکیه گاه دو طرفه: سقف یک دهنه روی تکیه گاه ستون دو دهنه مجاور قرار دارد و بدین ترتیب دو تکیه گاه و دو درز انبساط به وجود میآید.
توضیح: حالت دوم بیشتر برای اسکلت فلزی به کار میرود و حالتهای دوم و چهارم برای اسکلت بتنی مناسبترند.
درز انقطاع
برای جلوگیری از خسارت و کاهش خرابی ناشی از ضربه ساختمانهای مجاور به یکدیگر، به ویژه در زمان وقوع زلزله، ساختمانهایی که دارای ارتفاع بیش از 12 متر یا دارای بیش از 4 طبقه هستند، باید به وسیله درز انقطاع از ساختمانهای مجاور جدا شوند؛ همچنین حداقل درز انقطاع در تراز هر طبقه برابر 100/1 ارتفاع آن تراز از روی شالوده است. این فاصله را میتوان در محلهای لازم با مصالح کم مقاومت که در هنگام زلزله در اثر برخورد دو ساختمان به آسانی مصالح مزبور خرد میشوند، پر کرد.
در مورد درز انقطاع باید حتماً مقدار 1 درصد ارتفاع ساختمان را رعایت کنید. البته این یک درصد در هر تراز با توجه به ارتفاع همان تراز باید رعایت گردد. با توجه به آنکه معمولاً ستونها در طبقات بالاتر باریکتر از ستون در طبقات پایینتر است، پس عملاً در طبقات بالا که به درز انقطاع بیشتری نیاز است فضای بیشتری نیز موجود است و عملاً با رعایت درز انقطاع در طبقات پایین در طبقات بالاتر نیز درز انقطاع رعایت میگردد .