الیاف پرو پیلن – الیاف pp – ترک خوردگی بتن – جمع شدگی بتن – پی پل سازان
الیاف پلی پروپیلن یا الیاف pp برای کنترل ترک در اثر تغییرات حجمی ناشی از انقباض و انبساط و تنشهای حرارتی می باشد.
همچنین جهت افزایش مقاومت کششی، نرمی و قابلیت جذب انرژی و فراهمآوری یک سیستم یکپارچه استفاده میشود.
در حال حاضر صدها نوع الیاف تولید میشوند که فقط تعدادی از آنها برای استفاده در بتن مناسب میباشند.
با این حال استفاده از الیاف به منظور تقویت بتن از اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی شروع شده است.
در آن زمان استفاده از الیاف فولادی مستقیم مورد توجه قرار گرفت.
استفاده از الیاف پلیمری نیز از اواسط همین دهه در مقیاس آزمایشگاهی آغاز گردید.
هدف از مسلح نمودن بتن به الیاف، افزایش مقاومت کششی، جلوگیری از توسعه ترک ها و انتقال تنش در عرض مقطع یک ترک می باشد.
همچنین مسلح نمودن بتن به الیاف، مقاومت ضربه ای و مقاومت خستگی را بهبود می بخشد و انقباض را کاهش می دهد.
اگرچه الیاف پلی پروپیلن در مقایسه با الیاف فولادی و کربنی خصوصیات مکانیکی ضعیفتری دارد، اما از قیمت مناسبی برخوردار هستند.
اصولاً تمامی مخلوط های سیمانی بطور طبیعی تمایل به جمع شدگی دارند.
از این رو بکارگیری الیاف pp مذکور در مخلوط های یاد شده تاثیر قابل توجهی در جلوگیری از وقوع چنین پدیده ای دارد.
در سنین اولیه (از هنگام بتن ریزی تا ۲۴ ساعت نخست) مقاومت کسب شده توسط بتن ناچیز است و کمترین تنشی می تواند منجر به ترک خوردگی شود.
مقاومت کششی بسیار زیاد الیاف پلی پروپیلن در این زمان، باعث عدم ترک خوردگی بتن می شود.
بکارگیری الیاف پلی پروپیلن برای جلوگیری از جمع شدگی و ترک خوردگی بتن در سنین اولیه (جمع شدگی پلاستیک) از هر راهکار دیگری موثرتر بنظر می رسد.
تعداد بسیار زیاد الیاف در هر متر مکعب به معنی اتصال سطح بسیار وسیعی از الیاف به بتن می باشد
و فواصل کم الیاف، از ایجاد ترک جلوگیری می کند.
بر اساس مطالعات، مقدار کاهش ترک خوردگی در مقدار معمول مصرف ( ۰٫۹ کیلوگرم بر مترمکعب) بیش از ۸۰ درصد می باشد
که با افزایش مقدار مصرف تا ۲ کیلوگرم بر مترمکعب عملاً ترکی به وجود نمی آید.